Reactie van de recyclage-industrie op voorstel

Uitgebreide producentenverantwoordelijkheid graag met recyclagesector erbij

De elektrificatie en de verduurzaming van de automobielindustrie zullen niet zonder impact zijn voor de recyclagesector. Het voorstel van de Europese Commissie om de regelgeving rond end-of-live- vehicles aan te passen vraagt ook nadrukkelijk om een nieuwe aanpak voor onze sector. Olivier François, voorzitter van EuRIC en market development officer bij Galloo verwoordt hoe er naartoe gekeken wordt.

François stipte eerst aan dat er tot nog toe al een goede samenwerking geweest was tussen de wetgevende instanties en de industrie. “Er is aan beide kanten van het hek enorm veel werk verricht om te kijken wat er nodig was om de kringloop van voertuigen beter te sluiten.” 

Bij de revisie van de uiteindelijk teksten bleven er wel een aantal aandachtspunten openstaan bij François. “De verplichting van recycled content voor kunststof is zeer belangrijk op lange termijn. We zijn als industrie al dertig jaar bezig met de recyclage van kunststof uit voertuigen. Er is veel knowhow rond, want nog ontbrak was voldoende vraag. Er waren weliswaar al voorlopers, Renault gebruikt bijvoorbeeld al jaren gerecycleerd polypropyleen in nieuwe voertuigen. Maar we hingen te veel af van de hoogte van de olieprijs. De kwaliteitsissues die hebben we jaren geleden al opgelost.” Toch zal de bijkomende verplichting vanuit Europa om voor een kwart van die 25% aan recycled content ook de kringloop te sluiten voor een uitdaging zorgen. “Dat komt ongeveer neer op +/- 6 kg aan kunststoffen in voertuigen die ook effectief gerecycleerd zijn uit autowrakken. We kunnen dat aan als industrie, op voorwaarde dat we de knowhow daaromtrent verder uitrollen.”

Voor staal, aluminium, magnesium en zeldzame aardmetalen bestaat er vooralsnog geen concrete doelstelling. Wel wordt aan autoconstructeurs gevraagd om aan te geven hoeveel erin het voertuig aanwezig zijn. “Dat moet een stimulans worden om de recyclage en het gebruik van gerecycleerd staal in voertuigen een boost te geven. Dat maakt 75% van een voertuig uit. Als we stappen willen zetten in decarbonisatie, is dat een uitstekend vertrekpunt. Dat het kan, dat bewijzen ze al in Amerika. Daar zitten ze al aan percentages van 70% gerecycleerde metalen in de productie van nieuw staal. In Europa blijven we voorlopig hangen op 50%. Onze staalfabrieken mogen dus ook een tandje bijzetten.”

De meeste commotie op de EuRIC conferentie was er omtrent de bijkomende ontmantelingsverplichtingen. “88% van de kosten voor de huidige verwerking voor end-of-life voertuigen wordt gedragen door de recyclagesector. We zijn er als industrie in geslaagd om de vooropgestelde doelstellingen – 85% van het voertuig recycleren, 95% valoriseren – op tijd te halen. Onder meer door investeringen in ontmantelen en post-shredder technologie. Een verwezenlijking waar we terecht fier op mogen zijn. We zijn bezorgd dat de controle over de organisatie en inrichting van de verwerking van end-of-life voertuigen nu verschuift naar de constructeurs. Precies omdat de keuze gelaten wordt om de uitgebreide producentenverantwoordelijkheid individueel in plaats van collectief aan te pakken. In België bewijzen we nochtans dat het kan met het orgaan Febelauto, waar ook de recyclage-industrie in vertegenwoordigd is. Een dergelijke aanpak zou meer draagvlak voor toekomstige investeringen geven.”

Een laatste punt dat François wilde aanhalen waren de geplande rijwaardigheidstesten om illegale export tegen te gaan. “We zijn verheugd dat de Commissie dit aan de regelgeving heeft toegevoegd. Maar als er 5 miljoen wagens van de radar verdwijnen is dat vooral omdat de administraties hun werk niet goed doen. Alle regels zijn er nochtans vandaag al om dat tegen te gaan. Vandaag gebeuren er ook al inspecties. Maar men gaat altijd de legale installaties bezoeken die op zijn minst hun best doen om alles volgens het boekje te laten gebeuren. Gaat men met de nieuwe regelgeving ook de illegale installaties proberen opzoeken? Want het is net daar waar de traceerbaarheid vaak stopt.”