NLFR

Platform over de gehele recyclingstroom binnen de Benelux
Glasfabrieken schroeven  zuiverheidseisen gerecycled glas op

Hoewel tot op vandaag nog niet iedereen de werkelijke draagwijdte van het stikstofarrest lijkt te vatten, werd en wordt nog steeds in allerhande media verkondigd dat dit arrest niet tot een vergunningenstop leidt (zoals in Nederland). Nochtans toont de praktijk zeer duidelijk het tegendeel aan: 

  • Alle tools om de nodige berekeningen uit te voeren, werden op verzoek van de overheid offline gehaald 
  • In alle lopende procedure adviseert de Afdeling Natuur & Bos steevast ongunstig met een blote verwijzing naar het tussengekomen arrest 
  • Een omzendbrief om tijdelijk de nood te lenigen en dus een vergunningen­stop echt te vermijden, is reeds lang aangekondigd maar tot op vandaag nog steeds niet beschikbaar. 

Grondwaterwinning

De stikstofproblematiek woedt dus nog volop, maar de Raad van State brengt al een volgend discussiepunt op de agenda: het grondwater. Voorwerp van de discussie is een vergunning voor het exploiteren van een grondwaterwinning, waarvan de betrokken percelen deel uitmaken van een Habitatrichtlijngebied. De verzoekende partij bij de Raad voerde aan dat de vergunning zou leiden tot een daling van het grondwaterpeil ter hoogte van een aantal droogtegevoelige habitats. Dit terwijl een stijging en stabilisering van het grondwaterpeil net een conditio sine qua non was voor het bereiken van de instandhoudingsdoelstellingen van de habitat. De Raad oordeelde in haar arrest van 9 maart 2021 dat

  • Een vergunningverlenende overheid pas kan overgaan tot een vergunning wanneer zij de zekerheid heeft dat het voorgenomen project geen schadelijke gevolgen heeft voor de natuurlijke kenmerken van de betrokken speciale beschermingszone. 

Dit is volgens de Raad slechts het geval wanneer er wetenschappelijk gezien redelijkerwijze geen twijfel bestaat dat er geen schadelijke gevolgen kunnen zijn. 

  • Gelet op het specifieke herstelbeleid, elke ingreep die een achteruitgang betekent van de soorten die zich niet in een goede staat van instandhouding bevinden, als betekenisvol dient te worden beschouwd. 

Vernietiging vergunning

Bijgevolg vernietigt de Raad de betrokken vergunning omdat niet duidelijk zou blijken dat de instandhoudingsdoelstellingen niet in het gedrang worden gebracht. De Raad stelt hieromtrent vast dat een negatief advies van ANB klaarblijkelijk niet in het administratief dossier was opgenomen waardoor hiermee geen rekening gehouden was in de betrokken beslissing (hetgeen op vlak van motivering uiteraard problematisch is). Het grondwaterarrest lijkt dus niet dezelfde draagwijdte/impact te hebben als het stikstofarrest, maar het toont wel aan dat ook hier mogelijks een debat gevoerd zal worden in welke mate de actuele criteria om vergunningen voor een grondwaterwinning te beoordelen, voldoende wetenschappelijk onderbouwd zijn. 

Wordt ongetwijfeld verder vervolgd.   

Glasfabrieken schroeven zuiverheidseisen gerecycled glas op

Een circulaire economie vraagt meer focus op kwaliteit. Afvalscheiding loont alleen wanneer het materiaal daadwerkelijk wordt gerecycled. Liefst zo hoogwaardig mogelijk. Hoe staat het met de kwaliteit van verpakkingsglas? 

De glasbak is al meer dan veertig jaar hét symbool van de Nederlandse afvalscheiding. Er staan er circa 25.000 van in ons land. Het wettelijke inzameldoel van 90 procent wordt echter nog niet behaald. Al zijn we er met zo’n 87 procent dicht bij in de buurt. Met meer glasinzameling blijft de kwaliteit goed overeind. Daarin onderscheidt glas zich positief ten opzichte van andere afvalstromen. De verontreiniging wordt elk jaar gemonitord en blijft ruim onder de kwaliteitsnorm van 2,5 procent. 

Bij glasrecycling draait alles om kwaliteit. Keramiek, steen en porselein (KSP) moeten uit het glas blijven. Elk stukje steen of porselein betekent een breukrisico van een nieuwe fles. Ook loodhoudend en hittebestendig glas, zoals ovenschalen, horen niet in de glasbak. Vanwege een hoger smeltpunt kunnen ze incidenten veroorzaken. Iedere partij glas wordt gekeurd en moet voldoen aan de strenge kwaliteitseisen van glasfabrieken. Die schroeven hun zuiverheidseisen op. Een aantal jaren geleden voldeed vijftig gram KSP per ton glas. Nu is dat al twintig of soms zelfs 10 gram per ton.

Glasrecycler Maltha, de enige in ons land, waar driekwart van het Nederlandse glas terechtkomt, zet geavanceerde scheidingstechnieken in, zoals infrarood, magneten, röntgen en laser. Toch betekent elke scheidingsstap ook verlies aan materiaal. Meer verontreinigingen zorgen voor meer scheiden, een grotere residustroom en hogere verwerkingskosten. Hoe schoner het glas, hoe minder grondstoffen verloren gaan. 

 De vraag naar gerecycled glas is groot. Glasfabrieken willen zoveel mogelijk gerecycled glas inzetten. Witglas bestaat grofweg voor de helft uit glasscherven, gekleurd glas voor meer dan 80 procent. Met een lagere verontreinigingsgraad kunnen ze het aandeel verhogen, mits de prijs van scherven niet te hoog is. Een betere communicatie en bewustwording kan de kwaliteit verhogen. Daarbij is het belangrijk eenvoudige scheidingsregels en een simpele, heldere boodschap te hebben. Je moet het consumenten zo gemakkelijk mogelijk maken. 

"*" geeft vereiste velden aan

Stuur ons een bericht

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Wij gebruiken cookies. Daarmee analyseren we het gebruik van de website en verbeteren we het gebruiksgemak.

Details