Nieuwe shreddersite moet toonbeeld van duurzaamheid worden

Galloo wil in 2027 een nieuwe site openen in Harnes (Frankrijk). Een copy paste van wat het ook op zijn andere sites doet, maar dan volgens de best beschikbare technieken op vlak van lucht, bodem en water. “Omdat we een visie van dertig jaar hebben voor dit stukje havengebied. Die toekomst begin je te bouwen door in elk facet exemplarisch te zijn”, vertelt CEO Rik Debaere.

In april stond in alle media te lezen dat Galloo zich aan zijn grootste investering ooit waagt. Met een prijskaartje van 32 miljoen euro wil het in Harnes schroot, afkomstig van onder meer autowrakken en afgedankte elektrotoestellen, verwerken tot nieuwe grondstoffen. “Het zal nog meer dan dat worden”, verklapt Debaere. “We hebben al een traject van jaren afgelegd om te komen waar we vandaag staan. De vergunningsaanvraag was maar liefst 28 cm dik.” De keuze voor Harnes was niet toevallig. Galloo beschikt reeds over installaties rond Rijsel en graaft nu nog wat dieper in Frankrijk. “Voor een rendabele uitbating halen we onze materialen eigenlijk in een straal van 150 km rond onze shredder. Met nieuwe investeringen willen we als een inktvlek uitdeinen, steeds verder zuidelijk. De site in Harnes opent de deur naar Parijs, zorgt voor extra capaciteit en kan op termijn ook de rol van de kleinere en verouderde shredders rond Rijsel innemen.”

Twee belangrijk aandachtspunt voor Galloo: de aanwezigheid van een waterweg. Debaere:  “Het schroot dat we verwerken is bestemd voor lokale staalfabrieken. Daarnaast beschikken we in de haven van Gent over een hub voor export. Met twee eigen duwbakken voor binnenvaart kunnen we het materiaal naar daar brengen, zonder extra vrachtwagens de weg op te sturen. Op termijn willen we ladingen tot 2.000 ton vervoeren.” De kade die het daarvoor zal bouwen in samenwerking met een gespecialiseerd architectenbureau wordt 130 m lang en 10 m breed. “Het vertrekpunt van de werken. De rest zal er vervolgens aangebouwd worden voor een vloeiende overgang.” Het hart van de site wordt een nieuwe shredder van 4.000 pk. Een copy paste van de installatie die momenteel in Menen draait. “Dat houdt steek naar compatibiliteit van wisselstukken. Maar de periferie die errond komt is helemaal state-of-the-art.”

Galloo heeft voor elk facet van de site immers gezocht naar de best mogelijke technieken om de impact op de omgeving te minimaliseren. Er komt een biologische waterzuivering, zonne­panelen voor hernieuwbare energie, geluids­wering, technologie om de emissies terug te dringen … “Het maat­schappelijk belang verandert voortdurend. Waar vroeger rook uit de fabrieks­schouw op welvaart wees, is het nu not done. Door strengere normen dan die van vandaag te hanteren, willen we dertig jaar vooruitkijken, willen we een toekomstbestendige installatie neerpoten.” Een van die principes die het zal introduceren is ultrafiltratie, een techniek die het in co-creatie met Lybover ontwikkeld heeft voor andere shredders. Daarnaast zal Galloo zijn nieuw procedé toepassen om schroot met een laag kopergehalte te produceren. “Een antwoord op de CO2-problematiek waar staalfabrieken mee geconfronteerd worden”, legt Debaere uit. “Door een betere kwaliteit van schroot te leveren, kunnen zij ‘groen staal’ produceren.”

De vergunningen zijn rond, de machines zijn besteld. Gallo hoopt nu zo snel mogelijk aan de bouwwerken te kunnen beginnen. Debaere: “Eigenlijk rijpt dit idee al sinds 2008. Dan zijn we uitgekomen op deze site van 6 ha. De economische omstandigheden hebben ons gedwongen om even op de rem te gaan staan, maar na een aantal goede jaren is er weer ruimte. Eind 2026 moet alles afgerond zijn, om dan in 2027 op te starten. De installatie is berekend op een productie van 150.000 à 200.000 ton per jaar en zal op termijn werk bieden aan 80 medewerkers.” Maar Galloo blijft ook in zijn hoofdkwartier in Menen de lat steeds hoger leggen. Daar werd zopas een investering van 14 à 15 miljoen euro afgerond om nog verder te gaan in de scheiding van non-ferro materialen. “Een droge techniek bovendien door met behulp van camera’s en artificiële intelligentie de materialen die passeren te identificeren. Zo kunnen we sinds kort ook verschillende legeringen aluminium van elkaar kunnen scheiden.”