“Ik heb het mij nog geen dag beklaagd”

De recyclagesector wordt nog te veel gezien als een mannenwereld. Niks is minder waar. Meer en meer vrouwen vinden een job en een plaats in de wereld van afvalinzameling en -verwerking. En we stellen ze graag uitgebreid aan u voor. In elke editie laten we een vrouw uit de sector aan het woord over haar job en wat die precies zo fijn maakt. Deze keer kruipen we bij Galloo in de bulldozer met Virginie Samyn.

“Die bulldozer is eigenlijk een grote poets- en kuismachine”, steekt Virginie van wal. “Het is mijn taak om de site proper te houden – in de eerste plaats de wegen. Op de terreinen van Galloo is het elke dag immers een komen en gaan van vrachtwagens. Regelmatig vallen er stukken – gaande van oud ijzer tot onderdelen van wasmachines – op de grond. Al dat afval moet opgekuist worden. Dat is nodig om ervoor te zorgen dat het veilig en proper is voor iedereen die hier werkt.” Naast het opruimen van de site besprenkelt de bulldozer van Virginie ook het grondoppervlak met water. “Dat zorgt ervoor dat het stof blijft liggen en dat er geen stofwolken ontstaan.

Virginie rijdt nu al drie jaar met de bulldozer. “Daarvoor was ik zestien jaar lang sorteerder. Het was tijd om iets nieuw te proberen. Toen er een vacature vrijkwam, heb ik niet getwijfeld.” Maar ze kreeg haar nieuwe job niet in de schoot geworpen. “Ik heb heel lang moeten vragen om dit werk te mogen doen. De ene keer zag mijn ploegbaas het niet zitten, de andere keer was het omdat ik een vrouw was. Er was altijd wel een reden om de job niet aan mij te geven. Blijkbaar zien sommigen dit toch nog vooral als een typisch mannenwerk. Dat is natuurlijk belachelijk en ik ben blijven aandringen. Uiteindelijk kreeg ik de job.”

Is het fysiek lastig om een ganse dag op zo’n grote machine te zitten? “Dat valt mee”, zegt Virginie. “Het is hier best druk. Je moet constant uitkijken waar je rijdt, want iedereen is bezig met zijn taak. Je moet vooral opletten voor de voetgangers want die zijn kwetsbaar en ze kunnen van overal komen. Je moet dus steeds aandachtig zijn en dat is best vermoeiend.” Hoe tevreden Virginie ook was om haar job als sorteerder te verruilen voor een job als bulldozerchauffeur, toch had ze nog een grotere passie: de zorg. Momenteel volgt ze een opleiding om de zorgsector te versterken.