De wereld afvalvrij maken

Europa wil tegen 2050 volledig CO2-neutraal zijn. Zonder ons afval weer als grondstoffen te gebruiken en alle emissies die met virgin grondstoffen gepaard gaan uit te sparen, zullen we het echter niet redden. Onze sector moet dus vooral blijven doen wat ze doet, maar zal tegelijk nieuwe concepten moeten omarmen om die radicale transitie voor alle producten waar te maken. In deze rubriek stellen we u graag voor aan bedrijven, technieken en mensen die deze weg al ingeslagen zijn. Milgro mag de spits afbijten.

“Toch niet bij de vuilkar.” Toen Pascale Hendrickx in 2010 bij Van Gansewinkel begon had ze nog niet door in hoeverre ze gebeten zou worden door de microbe. Want ze is sindsdien niet meer weg te slaan uit de wereld van afvalverwerking en recyclage. “Het is zo een boeiende wereld, die geen standaardoplossingen kent, maar waar je elke dag samen probeert om weer beter te doen dan ervoor.” Vandaag zet ze al haar ervaring in om samen met haar team Milgro in België op de kaart te zetten. Een nieuwe naam die komt overwaaien uit Nederland, het geesteskind van Laurens Groen, die al ruim 30 jaar ervaring in de afvalmarkt heeft. Hij en bij uitbreiding iedereen binnen Milgro hanteren een radicaal andere kijk op afval. “Het liefste zien we dat volledig uit de wereld verdwijnen. Laurens heeft ervoor gezorgd dat alle collega’s binnen Milgro een andere kijk op afval in hun DNA hebben”, aldus Hendrickx. 

Weg businessmodel dan? “Helemaal niet. We zijn geen verwerker, geen transporteur, we leven dus niet van afval en zijn ook geen concurrentie voor de klassieke namen op de markt. We proberen net een brug te slaan tussen bedrijven en afvalverwerkers. Onze grootste concurrent is in feite onze klant zelf. Wat wij kunnen, kan hij immers zelf. Maar met onze methodologie, onze kennis van zaken en ons netwerk van meer dan 500 partners proberen we de klant volledig operationeel te ontzorgen. Hem meer grip te geven op zijn afval”, legt Hendrickx uit. “Omdat afval eigenlijk gewoon een grondstof is die we weg kwijt is.” 

Milgro doet dat in drie stappen. Alles begint met een nulmeting. “Om te weten waar er afval geproduceerd wordt, wat voor afval precies, in welke volumes en wat ermee gebeurt. Een proces dat vier tot zes maanden kost. Als je die kennis niet hebt, kan je ook moeilijk beginnen nadenken over waar er kansen liggen om de verspilling van grondstoffen terug te dringen. Dat is stap twee.” Stap drie dan. “Hoe meer afval we kunnen scheiden, hoe groter de voordelen. Ons uitgangspunt is immers om afval zo hoogwaardig mogelijk weer te valoriseren, zodat we kringlopen kunnen sluiten. Een continu proces, want wat vandaag afval is, daar kan morgen een ander bedrijf misschien een grondstof in zien. Daarom blijven we de markt afspeuren op zoek naar manieren om te optimaliseren.”

Uit al die data inzichten destilleren is echter geen evidentie. Laat staan om het op te volgen. Milgro zet al die data daarom om in een CO2-dashboard, dat elke klant kan opvolgen in zijn eigen portaal. Een webplatform waarin zowel zijn euro’s als zijn eco’s duidelijk aangegeven staan. “We kijken naar de total cost of waste door onder andere de energievraag, de (interne) logistiek, het aantal medewerkers in rekening te brengen. Wat kost elke oplossing in euro’s en wat levert deze op in mogelijke CO2-besparing. Door de klant data aan te reiken, kan hij zelf de knoop doorhakken wat de beste oplossing voor zijn bedrijf is. Bovendien kan hij met één druk op de knop zijn volledig afvalstoffenregister voorbereiden. Volledige ontzorging, volledige transparantie, dat is hoe wij willen helpen om de wereld afvalvrij te maken”, besluit Hendrickx.